Ongeveer 60 jaar voordat enkele evangelisten uit Noorwegen met Nederlanders in contact kwamen op een interkerkelijke conferentie in Leonberg, Duitsland, was Johan Oscar Smith (Noorwegen, 1871) op 26-jarige leeftijd tot de bewuste keuze gekomen om als christen te willen leven.
In een brief van 19 mei 1898 schrijft hij aan zijn ouders, broers en zussen over deze bekering:
‘Nu kan ik het grote nieuws vertellen, lieve ouders en broers en zusters, namelijk dat ik zo gelukkig ben! En waarom? Wel, omdat ik Jezus heb gekregen tot vriend en broeder; Hij is nu mijn alles. Voorheen had ik nergens vrede, maar de hemelse God zij gedankt: nu heb ik overal vrede! Waardoor kreeg jij dan die vrede? zult u vragen. Wel, ik heb al sinds lange tijd begrepen dat er buiten God geen ware blijdschap te vinden is …’
Grote interesse in de Bijbel
Hij was in een christelijk gezin opgegroeid. Na zijn bekering ging hij met grote interesse in de Bijbel lezen. Het werd hem duidelijk dat de eerste christenen over wie je in de Bijbel leest, met hun hele hart van Jezus Christus hielden. En dat zij geloofden in een nieuw leven in overeenstemming met de boodschap die Jezus Christus en later ook de apostelen zoals Paulus en anderen naar voren hadden gebracht. Hij zag zijn eigen tekorten en gebreken, maar las in de Bijbel dat God zelf alle hulp wil geven om niet maar te blijven zondigen. Johan Oscar Smith kreeg bij het lezen van de Bijbel geloof, dat je als christen niet steeds opnieuw hoeft te vallen en opnieuw te zondigen, maar dat er voor een christen geestelijke groei mogelijk is. Hij geloofde dat een christelijke gemeente zoals de Bijbel die beschrijft ook in zijn tijd mogelijk was.
Ongeveer 2 jaar na zijn bekering, in het jaar 1900, was hij compleet doordrongen van het besef dat hij niet in eigen kracht dit leven kon leven. In zijn verlangen naar God ontving hij de heilige Geest als verdere gids en krachtbron in zijn leven. Hij merkte steeds meer dat dit leven hem onafgebroken en in toenemende mate vrede en geluk gaf.
Hij liet zich dopen door een voorganger in de kerk, die toen hij boven water kwam tegen hem zei: ‘Met jou wordt het nooit wat.’ En een vooraanstaande Pinkstervoorganger zei een keer tegen hem: ‘Het is wel waar wat jij verkondigt, maar op die manier kun je nooit veel mensen bij elkaar brengen.’
Vrienden van Smith
Johan Oscar Smith was vastbesloten om God te dienen vanuit de overtuiging die hij had: een persoonlijk leven zoals Jezus Christus en de eerste apostelen dat hadden verkondigd, en een gemeenteleven zoals het Nieuwe testament dat beschrijft. Hij was in het geheel niet van plan een nieuwe gemeente te stichten, want hij was immers niet met iets nieuws bezig. Hij wilde alleen maar dat doen wat in de Bijbel wordt verteld. Hij kwam gaandeweg met steeds meer mensen samen, maar kwam ook totaal niet op de gedachte dat die mensen die bij elkaar kwamen een naam zouden moeten hebben. Maar ja, als je jezelf geen naam geeft, dan krijg je wel een naam van anderen. Daarom werden de mensen met wie hij in Noorwegen bij elkaar kwam ‘vrienden van Smith’ (Smiths venner in het Noors) genoemd. Later is gekozen voor de naam Brunstad Christian Church (BCC), naar het conferentieoord in Noorwegen waar BCC haar conferenties houdt.
Het is voor hem nooit een doel geweest dat die gemeente groot zou worden. Hij had liever 1 echte broeder of zuster als vriend, dan een grote groep die hem alleen maar als leider wilden hebben zonder zelf te gaan leven zoals Jezus had verkondigd. Hij was zo oprecht, dat hij aan de waarheid vasthield en die ook niet onder stoelen of banken stak wanneer hij met wie dan ook sprak. Ook al kwam hij daardoor in strijd met mensen. Juist ook van de christenen om hem heen kreeg hij veel hoon en smaad te verduren.
Vanaf 1907 kwam hij regelmatig met anderen samen voor Bijbelstudies en bidstonden in Horten. Gaandeweg kwamen er mensen bij en zo ontstond er een gemeente. Omdat Johan Oscar Smith van beroep bij de marine werkte, was hij vaak voor een langere tijd in de diverse Noorse kustplaatsen. Hij ging daar dan naar een kerk om contact met christenen te zoeken. En tussen deze mensen vond hij gelijkgezinden, die net als hij vanuit de Bijbel wilden leven. Op deze manier verspreidde de gemeente zich om te beginnen vooral via de kustplaatsen in Noorwegen. Nu ruim 100 jaar later zijn er onder de naam Brunstad Christian Church (BCC) in Noorwegen 19 regionale gemeenten met in totaal ongeveer 8000 personen.
Misschien wil je ook dit artikel lezen:
https://christenzijn.nl/de-erfenis-van-smith