In volgende bijdragen willen we iets gaan schrijven over de visie van CGN op kinderen, en over het scheppen van een goed en veilig klimaat voor kinderen. En wat een geloofsgemeenschap kan doen als er sprake is of vermoeden bestaat van misstanden waar kinderen de dupe van zijn. Vooruitlopend op die onderwerpen willen wij ons als redactie graag wat uitgebreider aan u voorstellen.
Als redactie van deze website maken wij deel uit van de tweede en derde generatie in onze geloofsgemeenschap. Wij kunnen natuurlijk alleen voor onszelf spreken: Wij zijn blij dat wij in deze geloofsgemeenschap zijn opgegroeid, in gezinnen bij ouders die zelf oprecht in de Bijbel hebben gelezen en zelfstandig over het leven hebben nagedacht. Wij zijn blij dat wij daardoor al vanaf onze kindertijd in aanraking zijn gekomen met de Bijbelse boodschap en met mensen die naar die boodschap wilden leven. In de eerste plaats zijn dat onze eigen ouders, maar daarnaast hebben wij via hun vriendenkring veel oprechte christenen leren kennen in Nederland en in andere landen.
Binnen een geloofsgemeenschap is niet alles en iedereen hetzelfde. Daarmee bedoelen we dat er vanzelfsprekend individuele verschillen zijn in interesse en in de mate van begrip van waar de geloofsgemeenschap voor staat. En buiten een geloofsgemeenschap is natuurlijk ook niet alles en iedereen hetzelfde. Wij hebben onze ogen de kost gegeven zowel binnen als buiten CGN in de milieus waar wij opgroeiden. Een van de lessen die we bij het opgroeien hebben geleerd is: je kunt niet iedereen over een kam scheren, dat geldt zowel binnen als buiten je eigen leefomgeving. En daarmee begrepen we bij het opgroeien steeds meer dat het een heel persoonlijke zaak en overtuiging is om als christen te leven. Terwijl je als het gaat over het profiel en de boodschap van een geloofsgemeenschap wel over een geloofsgemeenschap als geheel kunt spreken.
De Bijbelse boodschap en het zien van het leven dat het gevolg is van je richten naar die Bijbelse boodschap, maakte dat wij met grote overtuiging ieder voor onszelf persoonlijk de keuze hebben gemaakt om juist in deze christelijke geloofsgemeenschap te blijven. Dit leven maakt dat wij blij en met vertrouwen naar de toekomst kijken. Niet alleen naar onze eigen toekomst, maar ook naar die van onze kinderen. Velen hebben binnen onze geloofsgemeenschap vergelijkbare persoonlijke ervaringen en kunnen met ons hetzelfde zeggen; zie als je wilt voor een greep uit zulke getuigenissen: http://www.brunstad.org/nl/christelijk-leven
Het raakt ons persoonlijk dan ook diep als je op een gegeven moment hoort van bijvoorbeeld leeftijdgenoten die heel andere ervaringen hebben. Helaas horen we soms verhalen van personen die in onze geloofsgemeenschap zijn opgegroeid, die als kind dingen hebben meegemaakt die ze absoluut niet hadden moeten meemaken. Deze dingen zijn niet het gevolg van een leven in overeenstemming met de Bijbelse boodschap, maar bijvoorbeeld van ongezonde familierelaties, van een volledig onchristelijk leven of van verwrongen of onjuiste opvattingen bij ouders of andere personen in hun omgeving. Sommigen zijn zelfs slachtoffer geworden van vormen van mishandeling. Zulke verhalen zijn dieptreurig en elk verhaal in deze categorie is er een teveel.
Wij kunnen ons heel goed voorstellen dat kinderen in eerste instantie de geloofsgemeenschap erop aankijken wanneer zij thuis slechte ervaringen hebben gehad in hun kindertijd. En daarom kunnen we ons ook goed voorstellen dat sommigen van hen op een bepaald moment besluiten de geloofsgemeenschap te verlaten.
Maar wanneer zij volwassen worden, zullen zij ook in andere omgevingen zowel positieve als ook negatieve dingen zien en meemaken. En, of zij nou later wel of niet kiezen om in onze geloofsgemeenschap te blijven, zij zullen dan ook kunnen opmerken dat leeftijdgenoten met wie zij samen opgroeiden in de geloofsgemeenschap juist positieve ervaringen hebben gehad en mede daardoor de keuze maken om in de geloofsgemeenschap te blijven. We spreken de hoop uit dat personen die slechte ervaringen en herinneringen hebben later in kunnen inzien dat wat zij thuis hebben meegemaakt, toch niet representatief was voor de geloofsgemeenschap als geheel.
Ten slotte spreken wij hier nog een wens uit. Wij hopen van harte dat ouders die zich onverstandig of ongepast en slecht gedragen hebben naar hun kinderen, dit openhartig erkennen tegenover die kinderen, zodat daar wellicht een stuk verzoening kan plaatsvinden. Maar als er echt misstanden zijn geweest of als er sprake is geweest van strafbare feiten, dan spreken we met klem de wens uit dat deze aan het licht komen, en dat justitie en andere officiële instanties en hulpverleners hierbij betrokken zullen worden.
Zoals gezegd zullen we op deze website verder ingaan op de onderwerpen die hiermee te maken hebben. Ook bespreken we nog een keer uitgebreider het dilemma van in wezen elke geloofsgemeenschap: dat het hebben van een profiel, een boodschap en waarden en normen nog niet betekent dat je kunt instaan voor het individuele gedrag van mensen in hun privésituaties. Je kunt en wilt immers als geloofsgemeenschap het privégedrag van de enkeling en het reilen en zeilen binnen een gezin niet bepalen. Wel heeft iedereen, ook binnen onze geloofsgemeenschap, bij misstanden een signalerende taak, en hoe we daarmee willen omgaan lichten we ook toe in een volgend artikel.