Trouw tot de dood ons scheidt

Een volmondig JA gaven bruidegom en bruid op de vraag van de ambtenaar om de ander aan te nemen als echtgenote/echtgenoot. ‘… Tot de dood jullie scheidt,’ noemt de ambtenaar tegenwoordig niet meer. De vader van de bruid noemde dit wel op speciaal verzoek van het bruidspaar tijdens zijn toespraak voorafgaand aan de trouwplechtigheid.

“Als God wil dat ik trouw, dan zal God me duidelijk maken wanneer het daar de tijd voor is. En dan laat Hij me ook weten met wie,” had Jan tegen zijn vader gezegd toen die eens voorzichtig polste of hij wel eens aan een vrouw dacht.

Vrijgezel

Niet zo raar dat pa dat onderwerp een keer aansneed, want Jan was tot zijn 32e vrijgezel. Hij had veel eerder in zijn leven besloten dat christen zijn voor hem het allerbelangrijkste was. Hij kon zich daarom ook niet voorstellen dat hij ooit zou trouwen met iemand die niet dezelfde levensinstelling heeft. Natuurlijk moest hij daarbij dan ook wel echt verliefd zijn en in zijn hart de overtuiging hebben dat dit onderdeel uit maakte van Gods plan met zijn leven.

Toen Jan verliefd werd op Korien wist hij al gauw zeker dat hij haar ten huwelijk wilde vragen. Korien voelde ook voor hem en kreeg dezelfde overtuiging dat zij voor elkaar bestemd waren. Korien had rust en geluk gevonden in haar vrijgezellentijd door heel bewust haar leven in Gods handen te leggen. Ondertussen was ze actief in het jongerenwerk. Haar moeder kreeg de laatste jaren van haar vrijgezelle dochter rond de 30 regelmatig te horen: “Ma, ik heb zo’n mooi leven!”

Na hun verlovingstijd die Jan en Korien gebruikten om elkaar beter te leren kennen en zich voor te bereiden op hun toekomst samen, kwam de huwelijksdag op de eerste zaterdag in juni.

Trouwen = elkaar trouw blijven

Naaste vrienden en familie waren uitgenodigd voor de trouwplechtigheid en aansluitend een feestelijke dag. Het werd een stralende, ontspannen dag.
Op speciaal verzoek van het bruidspaar sprak de vader van de bruid het bruidspaar voorafgaand aan de trouwplechtigheid toe. Hij vertelde over de Bijbelse visie op het huwelijk, waar man en vrouw elkaar trouw blijven tot de dood hen scheidt. Jan en Korien wilden hiermee ten aanhoren van alle aanwezigen onderstrepen dat trouwen voor hen betekent dat zij elkaar hun leven lang trouw blijven.

Het avondfeest

Vol verwachting zag het bruidspaar vooral uit naar het avondfeest van hun trouwdag. Veel vrienden uit CGN Flevoland (herkomst Jan) en CGN Rotterdam (herkomst Korien) ontmoetten elkaar in feestelijke stemming in de centraal in het land gelegen zaal, die CGN Utrecht voor haar samenkomsten gebruikt. Ook vrienden uit andere lokale CGN-gemeenten, met wie het bruidspaar veel contact heeft gehad, waren uitgenodigd voor dit feest. Het bruidspaar werd op vele wijzen bemoedigd aan dit begin van hun nieuwe levensperiode. Woorden uit de bijbel, zang en muziek en heel persoonlijke blije en dankbare woorden maakten dat het bruidspaar zich gezegend en gedragen voelde.

Een hart voor jongeren

Het maakte indruk om de vele jongeren te horen die Jan of Korien bedankten voor wat zij persoonlijk voor hen hadden betekend in de afgelopen jaren. Het was duidelijk dat hier feest gevierd werd voor twee mensen met een ruim hart voor de jongeren; twee mensen die tijd, geld noch moeite hebben gespaard om te werken aan de harten van al die jongeren, wat van betekenis zou zijn voor de rest van hun leven.

Als je vanuit zo’n actief en dienend christenleven trouwt met iemand die net zo leeft, dan wordt je huwelijk een bundeling van krachten om anderen te laten delen in het geluk dat je samen in je leven als christen hebt gevonden.

We wensen Jan en Korien een mooie honeymoon en een stralend huwelijk tot zegen van velen.